Fragment uit “A Day in a Lifetime” prisoners of our own thoughts - Installatie Hilde NIJS

Blijf thuis en hou afstand, het is maar voor even de tijd in lockdown. Ook dit waait over maar zal er nadien iets veranderen en kiezen we voor een warme samenleving of blijven we gevangene van ons kil, meritocratisch graaisysteem!

Verbazingwekkend hoe door een levensbedreigend virus, de mensheid, in een duizelingwekkend recordtempo, nu moet overschakelen van een meritocratische, egoïstische, op zichzelf gefocuste graaimaatschappij, naar een sociale, loyale en solidaire samenleving. Door dat jarenlang gecultiveerd egoïsme als bestaansrecht, ongeloof en ontkenning maar ook wantrouwen in de politieke leiders, gebeurt dit weliswaar met veel slag en stoot; zie lockdownparty's, massale bos- en strandwandelingen, massaal shoppen in Nederland en niet in het minst de weerzinwekkende, dierlijke toestanden in de voedselketens en waar zelfs Ikea niet aan ontsnapt alsof een nieuw dekbedovertrek en een kader aan de muur het verschil zullen maken.

Kan men het de bevolking kwalijk nemen? Langs de ene kant wel want die zou beter moeten weten en langs de andere kant dan weer niet gezien de maatschappelijke tendens en het jarenlange voorbeeld van hun meritocratische leiders die nog moeilijk kunnen samenwerken tenzij ze er zelf belang bij hebben. Ieder voor zich, IK en dan de rest, winners en losers: kinderen krijgen het met de spreekwoordelijke paplepel mee met de opvoeding en weten dikwijls niet beter. Het wantrouwen die er heerste herstelt zich langzaam nu iedereen ziet dat deze politiekers, die al maanden een egoïstisch spel spelen in plaats van een serieuze regering te vormen, plots wel kunnen samenwerken en in plaats van zich naar de nooduitgang te begeven er alles aan doen, met de wetenschappers voorop, om deze ongeziene crisis in te dijken.

We hebben alles te danken aan de wetenschappers, dokters, verplegend personeel, mantelzorgers....mensen die ervoor kozen om voor de anderen te zorgen en steeds meer horen we woorden als naastenliefde, zorgen voor elkaar. Hoe paradoxaal het ook mag klinken, dat kunnen het nu allemaal samen doen door thuis te blijven, afstand te nemen van elkaar, op ons eigen, eventjes geen jacht op de artificiële bevrediging van onze denkbeeldige noden en gronden van zekerheid.

Zal deze ongeziene, mondiale crisis er toe leiden dat we hier massaal gaan over nadenken en ons gedrag veranderen in de toekomst? Voor onze redding is het te hopen maar naar ons gedrag te zien van de afgelopen dagen is er voor te vrezen. Het begint bij de opvoeding, thuis en op school ligt de basis van de verandering en indien de politieke leiders geen lessen trekken uit deze pandemie en andere waarden zullen vooropstellen dan zal het hele systeem bij het oude blijven en nog erger worden tot het uiteindelijk voorgoed ineenstort want een maatschappij met alleen maar individuen overleeft niet! Maar niet alles is de schuld van de politiek waarvan wij nota bene zelf de leiders kiezen. Ieder van ons, ieder individu kan leren uit deze crisis en heeft WEL de vrije keuze om zich sociaal en solidair te gedragen met zijn medemens, daar zijn geen politiekers voor nodig. Alleen zo kan er daadwerkelijk iets veranderen, samen vanuit de buik van de maatschappij autoriteit afdwingen voor een kentering naar een sociaal gedreven samenleving.

From the Bottom Up! – Hilde NIJS