Hilde NIJS ​​haar werk is gebaseerd op concepten van humanisme. De sterke punten van NIJS haar werk liggen in het  inhoudelijke, de diversiteit en de multidisciplinariteit met het vermogen te verwijzen naar de belangrijke ontwikkelingen en de sociale gedragingen van de mens in de hedendaagse maatschappij zonder de historische waarde van het verleden te veronachtzamen. Ze werkt aan een veelzijdig en complex oeuvre als een soort ‘wake-up call’ voor een betere wereld.  Ze getuigt van sociaal engagement en preoccupatie met subversieve onderwerpen. NIJS ziet zichzelf als een researcher en praktisch filosoof die door middel van beeldende expressie nadenkt over een nieuwe, creatieve maatschappij als een grote sociale sculptuur, waar vrijheid, diversiteit, en gelijkheid aan de basis liggen. Filosofie en psychoanalyse, zonder de wetenschap te veronachtzamen, zijn de beste tools voor haar onderzoek naar een betere wereld die ze ook ziet als een vaak gewijzigde palimpsest waarmee ze de hedendaagse maatschappij op scherpzinnige wijze fileert. Haar semiwetenschappelijk onderzoek naar de existentiële vragen over 'The Human Condition' deelt ze onder in verschillende segmentaties zoals het handelen van de mens en de gevolgen sinds zijn eerste stappen op de maan, de essentie van de mens als bewoner van de aarde, de mens en zijn omgeving, de maakbare mens, artificiële intelligentie (AI) en de relatie mens versus machine… maar ook de werking van ons brein, het geestelijk welzijn, de psychoanalyse, Freuds topografische model van de geest,  het onbewuste, das Es, das Ich und das UberIch, de connectiviteit tussen individuele personen en groepen van mensen, etc, Ze thematiseert vaak met een knipoog en zelfrelativering, in installaties als ‘Identity, who are we’, een levensgrote maquette 1/1 met vele ‘Identity Rooms’ die kunst huisvest, en series als ‘The Riddle of thinking Humanity’, ‘Human and their Environment’, ‘Human versus Machinery’, ‘AI and The Demystification of Technology’, ‘Messengers of the Subconscious Mind’, ‘Sceneries of the Unconscious’ etc.

Haar canvas is een gevoelsmatig proefschrift, waar intuïtie en innerlijke waarden zich opdringen en waar een studie met meervoudig denkproces, die zich vertaalt in schetsen, tekeningen en teksten, aan vooraf gaat. Haar installaties zijn dikwijls een verlengde van haar eigen environment. De rode draad binnen haar verhaal is een steeds terugkerend element die alle handelingen met elkaar verbindt. Ze reikt geen antwoorden maar haar beeldende kracht ligt besloten in haar fascinatie voor het zoeken naar onderliggende of nieuwe verbanden die er op het eerste gezicht niet zijn of die niets met elkaar te maken hebben. Onvoorziene confrontaties kunnen op deze manier vastgeroeste denkpatronen losmaken. De waarnemer krijgt de mogelijkheid na te denken over de onderwerpen die worden aangesneden.

 

#bio

Hilde NIJS ​​een in Ninove geboren Belgische, maakt kunst sinds beginjaren '70. Als elfjarige behaalt ze een eerste prijs voor schilderen in Oostende wat haar verdere studies en leven als kunstenaar bepaalt. In 1974 sticht ze het 'Centrum voor Experimentele Kunst' in Roosdaal. Ze ontwikkelt een habitus die haar voorliefde voor verschillend​e multidisciplinaire procedures verbindt en die het resultaat zijn van jarenlang experimenteren. Haar diverse praktijk omvat o.a. schilderkunst, grafische en digitale technieken, mixed media, collages, keramiek, sculpturen en installaties waar in een mélange van verschillende methodes, allerlei voorwerpen en materialen worden opgenomen  zoals readymade, foto's, textiele vormen, glas, hout, ijzer etc.

Hier ontstaat ook de schilderijenreeks 'De Wondere Wereld van de Goepta's', een portrettengalerij met de stichters van een nieuwe en betere maatschappij.  In 1984 opent ze Kunstatelier NIJS waar ze in opdracht, gebrandschilderde glasramen ontwerpt, vervaardigt en restaureert voor particulieren, bedrijven en kerken.

ARTISTIEK MAATSCHAPPIJ-REFLECTERENDE TOTAALINSTALLATIES

In 2014 huurt ze de leegstaande passementfabriek van Moeremans die ze doopt tot 'DeKANTFABRIEK'. Deze parel van industrieel erfgoed wordt gedurende vijf jaar haar artistieke biotoop die ze omtovert tot een cultuurtempel waar ze naast de beeldende kunsten ook muziek, literatuur, poëzie, film etc. samenbrengt in correlatie met de academische wereld met o.a. Prof. dr. Paul Verhaeghe, psychoanalyticus/maatschappijcriticus UGent, Prof. dr. Willem Elias, filosoof, kunstcriticus VUB, Prof. dr. Ignaas Devisch, ethisch filosoof UGent, Prof. dr. Dirk De Wachter, psychiater, psychotherapeut UPC KUL en Prof. dr. Françoise Vanhecke, sopraan, pedagoog, researcher Inhealing Singing UGent - en waar ze al deze aspecten regisseert tot een artistieke maatschappij-reflecterende totaalinstallatie. 

Hier realiseert ze haar 'Identity Rooms', een levensgrote installatiemaquette schaal 1/1, met differente ruimtes. Elke kamer, de smallest room, bedroom, transgender room, dining room, library room, music room, black room, Freud's room, the nursery... is een kunstwerk die kunst huisvest en waar men letterlijk kan wandelen in het kunstwerk.

Ook de Museale Installatie "CONNECTED WORLD", 28 stakeholders for a MORE connected World " bestaande uit 28 witte keramische beelden op witte sokkels met boxen en verbonden door touw en plastieken kabels, vindt er zijn oorsprong.

Gedurende die vijf jaar biedt ze ook royaal en gratis zonder commissie, in de lege zalen van het gebouw, expositieruimte aan vele collega-kunstenaars waar de dialoog tussen hun werken telkens zorgt voor boeiende tentoonstellingen met actuele kunst. Hiermee is ze één van de grensverleggende vrouwelijke kunstenaars die het hokjes denken en de neiging tot categoriseren doorbreekt en in een alleenstaand niet-geïnstitutionaliseerd kunstenaarsinitiatief de rol van curator op zich neemt  en nieuwe wegen verkent vanuit de eigenheid en de vrijheid van de kunstenaar zélf naast het gangbare pad die de kunstscene voorschrijft, echter zonder dat de ene pool de andere wil uitsluiten maar integendeel, elkaar zouden aantrekken, verruimen en gunstig beïnvloeden als bij een magnetisch veld.

De site met de passementfabriek werd aangekocht door de stad Ninove.