GENDER TALK |
STOP GENDER-BASED VIOLENCE


‘GENDER TALK | GENDER EMANCIPATION |
ART AGAINST GENDER-BASED VIOLENCE|
ART AGAINST LGBTQ+ BASED VIOLENCE |
ART AGAINST CHILD ABUSE!
ongoing series since 2017 on GENDER EMANCIPATION, WOMEN EMANCIPATION,
MEN EMANCIAPTION, TRANSGRESSIVE BEHAVIOR of both men and women, including all genders!
©Hilde NIJS
​Doorlopende serie sinds 2017 over genderemancipatie, vrouwenemancipatie, mannenemancipatie, grensoverschrijdend gedrag van zowel mannen als vrouwen, als alle genders.
Gendergerelateerd geweld (Gender-BasedViolence) is elke schadelijke daad die tegen een individu is gericht op basis van zijn of haar geslacht of genderexpressie. Het omvat een breed scala aan daden, waaronder fysiek, seksueel en psychologisch geweld, en kan door iedereen worden gepleegd. GBV is een schending van de mensenrechten en is geworteld in genderongelijkheid en machtsongelijkheid
​
STAP UIT DIE SLACHTOFFERROL!
Het verwerken van geweldpleging, hetzij fysisch of psychisch, is een individueel proces waarvoor geen one-size-fits-all oplossing bestaat. Het is normaal om heftige emoties te ervaren en het kost tijd deze te voelen en te verwerken. Zelfveroordeling is nefast en praten met een vertrouwenspersoon, een therapeut of een slachtofferhulpinstantie kan helpen bij het verwerken van de gebeurtenis. In de slachtofferrol blijven hangen is zeker geen optie daarom is het belangrijk professionele hulp te zoeken en zijn leven terug op de rails te krijgen.
Onthoudt dat men er niet alleen voor staat en dat er professionele hulp beschikbaar is om te ondersteunen bij het verwerkingsproces.
Kenmerkend voor de slachtofferrol is geen verantwoordelijkheid nemen en iets of iemand verantwoordelijk maken voor hoe men zich voelt in een bepaalde situatie. Het is een uiting van hulpeloosheid en gevoelens van onmacht spelen vast en zeker een rol. Noem het ook een vorm van zelfmedelijden.
De neiging om in een slachtofferrol te kruipen is een complex samenspel van verschillende hersengebieden en hun interacties, voornamelijk het limbisch systeem en de prefrontale cortex.
Het limbisch systeem inclusief de hypothalamus is betrokken bij de stressrespons en de productie van stresshormonen zoals cortisol. Langdurige stress kan de hersenen beïnvloeden, met name de hippocampus en de prefrontale cortex, wat kan leiden tot een verlaagd zelfbeeld en een grotere vatbaarheid voor het slachtoffergedrag.
De prefrontale cortex, die verantwoordelijk is voor hogere orde functies zoals planning, besluitvorming en zelfreflectie, speelt een rol bij het beoordelen van situaties en het nemen van verantwoordelijkheid. Een disbalans of beschadiging in dit gebied kan leiden tot verminderde zelfreflectie en een grotere kans op het aannemen van een slachtofferrol.
©Hilde NIJS​
Een Trumpiaans genderbeleid met alleen maar mannen en vrouwen kunnen wij ons geheel niet voorstellen in is ondenkbaar in Europa. Genderemancipatie en de bestrijding van alle gendergeweld is meer dan nodig om dit te voorkomen.
Vrouwenemancipatie lijkt wel voorbijgestreefd. Vrouwen kunnen niet in hun eentje vechten voor hun rechten. Het is van doorslaggevend belang dat ook mannen opkomen voor de rechten van vrouwen. Zonder mannenemancipatie zal vrouwendiscriminatie altijd blijven bestaan.
Echte bevrijding echter betekent het scheppen van werkelijk gelijke kansen voor iedereen, niet in de eerste plaats tussen de geslachten maar binnen de geslachten, in de gehele maatschappij. We spreken van GENDEREMANCIPATIE EN GENDERDISCRIMINATIE.
Alle mogelijke informatie vind men op de website van Het INSTITUUT VOOR GELIJKE KANSEN VOOR MANNEN EN VROUWEN, een onafhankelijk interfederaal gelijkheidsorgaan (Equality Body) dat eveneens opdrachten vervult in het kader van het federale gelijkekansenbeleid. Een Equality Body moet in elke lidstaat van de EU bestaan om er gelijkheid te promoten en zich in te zetten tegen DISCRIMINATIE, GRENSOVERSCHRIJDEND GEDRAG en GEWELD tegen zowel VROUWEN, MANNEN als alle GENDER. Via zijn acties bestrijdt het Instituut elke vorm van discriminatie en ongelijkheid op grond van geslacht of gender, is het een katalysator voor de bevordering van de gendergelijkheid dus ook de gelijkheid van vrouwen en mannen en stimuleert het ook de integratie van de genderdimensie in het beleid. Om dit te kunnen doen, geeft het Instituut adviezen en aanbevelingen voor een wettelijk kader, en ontwikkelt het strategieën en instrumenten. Ook advies verlenen, onderzoek voeren, opleidingen geven en brede campagnes opzetten behoren tot de taken. Jaar na jaar stijgt het aantal meldingen bij het instituut van burgers over onder andere genderdiscriminatie geweld en seksisme.
©Hilde NIJS
https://igvm-iefh.belgium.be/nl
DOE EEN MELDING 0800 12 800
Volgens het rapport uitgevoerd door het Wereld Economisch Forum (WEF) is de wereldwijde genderkloofscore in 2024 voor alle 146 landen die in deze editie zijn opgenomen, op ​​68,5% gesloten. Vergeleken met de constante steekproef van 143 landen die in de editie van vorig jaar zijn opgenomen, is de wereldwijde genderkloof met nog eens +0,1 procentpunt gedicht, van 68,5% naar 68,6%.
Het gebrek aan zinvolle, wijdverbreide verandering sinds de vorige editie vertraagt ​​effectief de voortgang om pariteit te bereiken. Op basis van de huidige gegevens zal het 134 jaar duren om volledige pariteit te bereiken - ongeveer vijf generaties voorbij de doelstelling voor Duurzame Ontwikkelingsdoelstelling (SDG) van 2030.
België kent een terugval en staat op een troosteloze 60ste plaats. Nog veel werk aan de winkel.
EN HOE ZIT HET MET DE VROUWEN IN DE KUNST
GELIJKHEID IN DE KUNST VOOR ALLE GENDER!
Onderzoek wees uit dat de positie van vrouwen in de beeldende kunst nog steeds niet gelijk is aan die van hun mannelijke collega's. Voor vrouwen is het echter moeilijk en grootsheid en genie zijn niet weggelegd voor vrouwelijke kunstenaars, omdat beide worden geformuleerd, gedefinieerd en toegekend door de machthebbers/ instituten waartoe vrouwen maar ook personen van kleur, lgbtqiap+-, outsiderkunstenaars en andere personen van oudsher de toegang wordt ontzegd. Deze instituten cultiveerden de mythe dat mannen een inherente creativiteit bezitten. Het zijn institutionele – in tegenstelling tot individuele – obstakels die vrouwen in het Westen ervan weerhouden succes te hebben in de kunsten Zolang dat niet wordt geherdefinieerd zal er altijd een kloof blijven bestaan. Bewustwording is één ding. Maar het is tijd om een stap verder te gaan en het debat hieromtrent te verruimen. Het werk van alle gender moet op dezelfde manier worden gewaardeerd en gekwalificeerd. Het wordt tijd om dat te benoemen willen we enige vooruitgang boeken!
Uiteraard speelt de belastende voorgeschiedenis van vrouwen - ze konden pas sinds de jaren zeventig volwaardig deelnemen aan het kunstenaarschap - een belangrijke rol. Alhoewel er sindsdien heel veel veranderd is hebben vrouwelijke kunstenaars/curatoren nog steeds af te rekenen met de vooroordelen in de typische mannenwereld. Vrouwen worden geacht meer een zorgende rol te spelen en zo minder tijd te hebben full time met kunst bezig te zijn of ze zouden ook meer schroom hebben om hun kunst te promoten maar niet zelden vormen sommige van de mannelijke collega’s nog steeds het probleem. Kunst gemaakt door mannen is KUNST maar kunst door vrouwen wordt nog steeds lichtelijk smalend Vrouwenkunst genoemd en het wordt tijd dat dit nu eens ophoudt. In feite mag er geen onderscheidt gemaakt worden tussen mannelijke, vrouwelijke of eender welke genderkunstenaars. Kunst is kunst en de creatiedrang is voor iedereen dezelfde en zou op dezelfde criteria moeten worden gekwalificeerd. Ikzelf vind niet dat ik vrouwelijke kunst maak en ik wil dat ook niet. Wat mij betreft is kunst voor iedereen hetzelfde. Opvoeding ligt aan de basis! Uit alle hoeken van de kunstwereld klinkt het dat kwaliteit de enige en de belangrijkste eis is om een succesvol kunstenaar te zijn. Maar Ondanks het feit dat vrouwen altijd kunsten beoefenden en dit vandaag nog meer doen dan ooit tevoren, staat hun zichtbaarheid in galerijen, musea en tentoonstellingen nog steeds niet in verhouding tot die van hun mannelijke collega’s. Kunst gemaakt door vrouwelijke kunstenaars meer in de kijker plaatsen is een must. Eén ding is zeker: Wij leven in een veranderende wereld maar het is echt nog steeds een kwestie van pushen en kansen maken en nooit zelfingenomen te zijn. De creatiedrang, de fundamentele kracht voor het beoefenen van kunst, is voor mannen, vrouwen en voor alle gender dezelfde en ondanks de vele obstakels is het dat wat vrouwen drijft om verder te doen evenals de voldoening van het metier. Gelukkig zijn mannen zich ook meer bewust van het probleem. Velen huiveren nog bij het woord Feminisme maar dat is onterecht. Feminisme vormt geen bedreiging voor hen. Integendeel, hierdoor krijgen mannen ook de kans volledig zichzelf te zijn en zich los te maken van gender-stereotiepe rollen. Alle gender moeten samen strijden voor een samenleving waarin keuzevrijheid en zelfontplooiing centraal staan en vooral met respect voor elkaar!
- ©Hilde NIJS
Hilde NIJS is een duivel-doet-al, niet gebonden aan een discipline. In DeKANTFABRIEK toont ze haar werk in de context van haar habitat.
Zij gunt u een blik in haar huis. Het huis dat ze hier als een maquette 1/1 heeft gebouwd en bevolkt met haar gedachten en hersenspinsels, haar grenzeloze en overrompelende creativiteit.
Ze wordt overstroomd door gedachten en ideeën en het beheersen van die veelheid is een opgave. In haar maquette kan men op ontdekkingstocht gaan in de vele kamers die het huis rijk is om zich te laten meeslepen in haar gedachtegang.
Daan RAU, Kunst-criticus, 2 september 2017.
Het moment waarop Hilde NIJS in 2014 de Kantfabriek betrok, realiseerde ze een levensgroot kunstwerk dat haar bijzondere en unieke wereld weergeeft. Het zijn Identity rooms die als haar habitat gelden en de energie en synergie weergeven waarvan de tentoonstelling "ART COnnects, Across" Borders, ook een symbool is. Creëren is communiceren met de eenzaamheid, maar zodra een werk het atelier van de kunstenaar verlaat, of in het geval van Hilde ze haar atelier openstelt voor tentoonstellingen, wordt de blik van de toeschouwer van cruciaal belang: Kunst is in de eerste plaats kijken, in de meest ruime betekenis, waarbij ook een innerlijk kijken wordt bedoeld, dus ook wanneer het een concept of enkel een geluid betreft.
Inge Braeckman, Kunst-criticus, 31 mei 2018
Hilde NIJS’ wereld is vol, het is een huis met veel kamers, veel gezichten, veel overpeinzingen, veel karakters, een netwerk; broedhuis van ideeën. Voor mij doet het werk denken aan de Amerikaanse kunstenaar George Segal’ environmentals en ensceneringen.
In een wereld van communicatie en platforms wordt er heel veel gepraat, worden er opinies geformuleerd maar praten we helaas veel naast elkaar en verstaan, begrijpen we niet altijd wat de andere bedoeld. De Babylonische spraakverwarring kent vele vormen. We herkennen onder andere Freuds’sofa, de moderne biecht en onvermogen om gehoord te worden. Er is zo veel te vertellen en Hilde deelt graag.
Isolde De Buck, Kunsthistoricus, 7 september 2018

'Dit beeld van Hilde NIJS toont mij een zeer bevreemdende logica van het menselijke lichaam. Alsof het lichaam zo analytisch bestudeerd werd dat het bijna een architecturaal plan vormt.
De mens als machine, of de machine als mens. Het trekt me mee naar verschillende fantasieën buiten mijn eigen bewustzijn.'
Shervin Sheikh Rezaei , architect, kunstenaar, curator Kunstwerkt "A Paper a Day, 27 oktober 2021
Section Atelier
waar Kunst Leeft.
Mijn atelier als imaginair laboratorium voor mijn tomeloze inspiratie, altijd in beweging!
Het kunstenaarschap ontplooit zich uit wat de kunstenaar in zich draagt. Ik maak niet zomaar werken. Ze moeten iets betekenen in het groter geheel van wat ik denk en voel. Als jonge kunstenaar creëerde ik een portrettenreeks met imaginaire stichters van een vredelievende, nieuwe dynastie vol innovatieve ideeën op sociaal en cultureel vlak. Terwijl ik werk denk ik niet aan kunst maar aan de kern van wat me van jongs af al bezighoudt: de mens, de samenleving, de wereld en hoe we het beter kunnen doen. Alle studies, geschriften, voorbereidende schetsen, tekeningen, experimenten en trouvailles maken deel uit van mijn oeuvre dat zich hoe dan ook door de jaren ontwikkelt als een soort wake-up call voor een betere wereld en absoluut iets om over na te denken steeds opnieuw zoals een frequent gewijzigde palimpsest om de hedendaagse samenleving te fileren. Palimpsest is ook de methode waarmee ik mijn schilderoppervlakken voorbereid die worden gedefinieerd als een manuscript dat is veranderd of aangepast, maar dat nog steeds sporen van zijn oorspronkelijke schrift prijsgeeft. Zelfs mijn ateliers, in welke staat ook, behoren tot mijn oeuvre. Het beroep van kunstenaar is dan ook een kunst op zich. Men vraagt er niet om, het dringt zich op net zoals een kunstwerk zich opdringt om gecreëerd te worden; een noodzakelijke nutteloosheid maar onlosmakelijk verbonden met de zingeving van mijn bestaan. - Hilde NIJS

#about
Hilde NIJS ​​haar werk is gebaseerd op concepten van humanisme. De sterke punten van NIJS haar werk liggen in het inhoudelijke, de diversiteit en de multidisciplinariteit met het vermogen te verwijzen naar de belangrijke ontwikkelingen en de sociale gedragingen van de mens in de hedendaagse maatschappij zonder de historische waarde van het verleden te veronachtzamen. Ze werkt aan een veelzijdig en complex oeuvre als een soort ‘wake-up call’ voor een betere wereld. Ze getuigt van sociaal engagement en preoccupatie met subversieve onderwerpen. NIJS ziet zichzelf als een researcher en praktisch filosoof die door middel van beeldende expressie nadenkt over een nieuwe, creatieve maatschappij als een grote sociale sculptuur, waar vrijheid, diversiteit, en gelijkheid aan de basis liggen. Filosofie en psychoanalyse, zonder de wetenschap te veronachtzamen, zijn de beste tools voor haar onderzoek naar een betere wereld die ze ook ziet als een vaak gewijzigde palimpsest waarmee ze de hedendaagse maatschappij op scherpzinnige wijze fileert. Haar semiwetenschappelijk onderzoek naar de existentiële vragen over 'The Human Condition' deelt ze onder in verschillende segmentaties waaruit series voortvloeien zoals het handelen van de mens en de gevolgen sinds zijn eerste stappen op de maan, de essentie van de mens als bewoner van de aarde, de mens en zijn omgeving, de klimaatsverandering, de maakbare mens, Emancipatie van zowel vrouwen als mannen, Gender Talk en LGBTQ+ problematiek, geweld tegen vrouwen, mannen en LGBTQ+gemeenschap, artificiële intelligentie (AI) en de relatie mens versus machine… maar ook de werking van ons brein, het geestelijk welzijn, de psychoanalyse, Freuds topografische model van de geest, het onbewuste, das Es, das, Ich und das UberIch, de connectiviteit tussen individuele personen en groepen van mensen, etc, Ze thematiseert vaak met een knipoog en zelfrelativering, in installaties als ‘Identity, who are we’, een levensgrote maquette 1/1 met vele ‘Identity Rooms’ die kunst huisvest, en series als ‘The Riddle of thinking Humanity’, ‘Human and their Environment’, ‘Human versus Machinery’, ‘AI and The Demystification of Technology’, ‘Messengers of the Subconscious Mind’, ‘Sceneries of the Unconscious’, 'Le Cavalier des Pensées naar Leopold Flam', 'huMANNidentity, a Worldwide Sanatorium naar De Toverberg' etc.
Haar canvas is een gevoelsmatig proefschrift, waar intuïtie en innerlijke waarden zich opdringen en waar een studie met meervoudig denkproces, die zich vertaalt in schetsen, tekeningen en teksten, aan vooraf gaat. Haar installaties zijn dikwijls een verlengde van haar eigen environment. De rode draad binnen haar verhaal is een steeds terugkerend element die alle handelingen met elkaar verbindt. Ze reikt geen antwoorden maar haar beeldende kracht ligt besloten in haar fascinatie voor het zoeken naar onderliggende of nieuwe verbanden die er op het eerste gezicht niet zijn of die niets met elkaar te maken hebben. Onvoorziene confrontaties kunnen op deze manier vastgeroeste denkpatronen losmaken. De waarnemer krijgt de mogelijkheid na te denken over de onderwerpen die worden aangesneden.
#bio
Hilde NIJS ​​een in Ninove geboren Belgische, maakt kunst sinds beginjaren '70. Als elfjarige behaalt ze een eerste prijs voor schilderen in Oostende wat haar verdere studies en leven als kunstenaar bepaalt. In 1974 sticht ze het 'Centrum voor Experimentele Kunst' in Roosdaal. Ze ontwikkelt een habitus die haar voorliefde voor verschillend​e multidisciplinaire procedures verbindt en die het resultaat zijn van jarenlang experimenteren. Haar diverse praktijk omvat o.a. schilderkunst, grafische en digitale technieken, mixed media, collages, keramiek, sculpturen en installaties waar in een mélange van verschillende methodes, allerlei voorwerpen en materialen worden opgenomen zoals readymade, foto's, textiele vormen, glas, hout, ijzer etc.
Hier ontstaat ook de schilderijenreeks 'De Wondere Wereld van de Goepta's', een portrettengalerij met de stichters van een nieuwe en betere maatschappij. In 1984 opent ze Kunstatelier NIJS waar ze in opdracht, gebrandschilderde glasramen ontwerpt, vervaardigt en restaureert voor particulieren, bedrijven en kerken.
ARTISTIEK MAATSCHAPPIJ-REFLECTERENDE TOTAALINSTALLATIES
In 2014 huurt ze de leegstaande passementfabriek van Moeremans die ze doopt tot 'DeKANTFABRIEK'. Deze parel van industrieel erfgoed wordt gedurende vijf jaar haar artistieke biotoop die ze omtovert tot een cultuurtempel waar ze naast de beeldende kunsten ook muziek, literatuur, poëzie, film etc. samenbrengt in correlatie met de academische wereld met o.a. Prof. dr. Paul Verhaeghe, psychoanalyticus/maatschappijcriticus UGent, Prof. dr. Willem Elias, filosoof, kunstcriticus VUB, Prof. dr. Ignaas Devisch, ethisch filosoof UGent, Prof. dr. Dirk De Wachter, psychiater, psychotherapeut UPC KUL en Prof. dr. Françoise Vanhecke, sopraan, pedagoog, researcher Inhealing Singing UGent - en waar ze al deze aspecten regisseert tot een artistieke maatschappij-reflecterende totaalinstallatie.
Hier realiseert ze haar 'Identity Rooms', een levensgrote installatiemaquette schaal 1/1, met differente ruimtes. Elke kamer, de smallest room, bedroom, room for gender talk en stop gender-based violence, dining room, library room, music room, black room, Freud's room, the nursery... is een kunstwerk die kunst huisvest en waar men letterlijk kan wandelen in het kunstwerk.
Ook de Museale Installatie "CONNECTED WORLD", 28 stakeholders for a MORE connected World " bestaande uit 28 witte keramische beelden op witte sokkels met boxen en verbonden door touw en plastieken kabels, vindt er zijn oorsprong.
Gedurende die vijf jaar biedt ze ook royaal en gratis zonder commissie, in de lege zalen van het gebouw, expositieruimte aan vele collega-kunstenaars waar de dialoog tussen hun werken telkens zorgt voor boeiende tentoonstellingen met actuele kunst. Hiermee is ze één van de grensverleggende vrouwelijke kunstenaars die het hokjes denken en de neiging tot categoriseren doorbreekt en in een alleenstaand niet-geïnstitutionaliseerd kunstenaarsinitiatief de rol van curator op zich neemt en nieuwe wegen verkent vanuit de eigenheid en de vrijheid van de kunstenaar zélf naast het gangbare pad die de kunstscene voorschrijft, echter zonder dat de ene pool de andere wil uitsluiten maar integendeel, elkaar zouden aantrekken, verruimen en gunstig beïnvloeden als bij een magnetisch veld.
De site met de passementfabriek werd aangekocht door de stad Ninove.