3D PEN ART
Drawing and sculpting in the air using 3d pen, plastic wire, mixed techniques and materials
WELCOME TO MY BLOG
ABOUT MYTHS
MYTH OF PLASTIC
Myth is all around us. Not only the Ancient Greek myths survived in arts, literature etc. but actual myths, created in our own society and used like a message that conveyed when an object, image, or phrase becomes associated with a concept and thus take on a symbolic meaning. They have a function in society but they can pose certain dangers when society’s institutions as politics, advertising & media etc. abuse these messages.
Actual topics such as climate change, waste and related social issues can create myths. One of those myths is the phenomenon of plastic, the magical substance that is transformed from nature and constantly in a state of metamorphosis. Plastic as a symbol for a new world. We exist in an incredibly replaceable culture. We switch our phones every year for new applications. Even our bodies are plastic, whether for cosmetic or medically plastic can exist as countless different things, in this way it is infinite and transcendence sociated with a concept and gets conveying symbolic meaning. "The whole world, even life itself, can be plasticized since plastic aortas, arms, legs etc. are manufactured", said philosopher Barthes. Now this myth is overwhelmed by an other story; there is the myth of the growing plastic lake, on earth. bigger than a twentyfold of Belgium that is floating in the big ocean and that becomes the dead of sea life
With the series 'Myth of Plastic' Hilde NIJS features a contemporary reflection on the artistic concept of this growing problem with humanity's plastic footprint. The fact that plastic does not biodegrade is a benefit and a problem at the same time but most of single-use plastics end up polluting the environment. By the using of filament plastic and reusing materials that would be pitched in the trash such as water bottles, plastic bags, food packaging’s etc., for the creation of new contemporary art, the artist will bring new perspectives to reflect and even if it's possible, finding solutions for the global plastic crisis. For the purpose of a necessary environmental awareness to save the planet, now more than ever, we need to stay connect and the creating of sustainable art will be a challenge never seen...©Hilde NIJS 2024
WHAT ABOUT WOMEN IN ART!
VROUWENEMANCIPATIE BETEKENT DE BRVIJDING VAN DE VROUWELIJKE- EN DE MANNELIJKE MENS.
ZONDER DE MANNENEMANCIPATIE ZAL DE VROUWENDISCRIMINATIE ALTIJD BLIJVEN BESTAAN.
Maar deze termen lijken voorbijgestreefd. Nu spreken we van genderemancipatie en gendergelijkheid. Echte bevrijding betekent het scheppen van werkelijk gelijke kansen voor iedereen, niet in de eerste plaats tussen de geslachten maar binnen de geslachten, in de gehele maatschappij.
Volgens een onderzoek uitgevoerd door het Wereld Economisch Forum (WEF) is de kloof tussen mannen en vrouwen wereldwijd kleiner geworden. 86 van de 133 onderzochte landen gingen erop vooruit. België staat op de elfde plaats. Hoewel 80 procent van de landen vooruitgang boekte, moeten we ons nog steeds zorgen maken over de overige 20 procent. En hoe zit het met de vrouwen in de kunst? Onderzoek wees uit dat de positie van vrouwen in de beeldende kunst nog steeds niet gelijk is aan die van hun mannelijke collega's. Uiteraard speelt de belastende voorgeschiedenis van vrouwen - ze konden pas sinds de jaren zeventig volwaardig deelnemen aan het kunstenaarschap - een belangrijke rol. Alhoewel er sindsdien heel veel veranderd is en veel actoren in de sector niet eens weten dat er een probleem is, hebben vrouwelijke kunstenaars, laat staan vrouwelijke curatoren, nog steeds af te rekenen met de vooroordelen in deze typische mannenwereld. Vrouwen worden geacht meer een zorgende rol te spelen en zo minder tijd te hebben full time met kunst bezig te zijn of ze zouden ook meer schroom hebben om hun kunst te promoten maar niet zelden vormen sommige van de mannelijke collega’s nog steeds het probleem. Kunst gemaakt door mannen is KUNST maar kunst door vrouwen wordt nog steeds lichtelijk smalend Vrouwenkunst genoemd en het wordt tijd dat dit nu eens ophoudt. Opvoeding ligt aan de basis!Uit alle hoeken van de kunstwereld klinkt het dat kwaliteit de enige en de belangrijkste eis is om een succesvol kunstenaar te zijn. Maar Ondanks het feit dat vrouwen altijd kunsten beoefenden en dit vandaag nog meer doen dan ooit tevoren, staat hun zichtbaarheid in galerijen, musea en tentoonstellingen nog steeds niet in verhouding tot die van hun mannelijke collega’s. Kunst gemaakt door vrouwelijke kunstenaars meer in de kijker plaatsen is een must. Eén ding is zeker: Wij leven in een veranderende wereld maar het is echt nog steeds een kwestie van pushen en kansen maken en nooit zelfingenomen te zijn. De creatiedrang, de fundamentele kracht voor het beoefenen van kunst, is voor mannen en vrouwen dezelfde en ondanks de vele obstakels is het dat wat vrouwen drijft om verder te doen evenals de voldoening van het metier. Gelukkig zijn mannen zich ook meer bewust van het probleem. Velen huiveren nog bij het woord Feminisme maar dat is onterecht. Feminisme vormt geen bedreiging voor hen. Integendeel, hierdoor krijgen mannen ook de kans volledig zichzelf te zijn en zich los te maken van gender-stereotiepe rollen. Mannen en vrouwen moeten samen strijden voor een samenleving waarin keuzevrijheid en zelfontplooiing centraal staan en vooral met respect voor elkaar! - ©Hilde NIJS
Wat is Kunst!
#ARTCOnnects #Kunstverbindt
In 1967 poneerde de Duitse kunstenaar Joseph Beuys de stelling: “Jeder Mensch ist ein Künstler”. Hij bedoelde niet dat er in elke mens een kunstenaar schuilt maar wel dat ieder mens deel uitmaakt van de samenleving die hij zag als een enorm kunstwerk waar iedereen op verschillende gebieden toe bijdraagt. Het ging hem veeleer om de creatieve kracht die inherent is aan ieder mens en om de verschillende aspecten van het leven waarin die creativiteit tot uiting kan komen. Maar is het daarom kunst?
Een kunstwerk is een product dat ontstaat uit een bepaalde vaardigheid van een kunstenaar die een werk voltooit tot presentabel object. Kunst valt niet onder één noemer te definiëren en profileert zich vooral duidelijk als interpreteerbaar. Volgens Freud is kunst het op een hoger niveau tillen van fantasierijke, primaire denkprocessen met de daarin levende onbestemde emoties, impulsen en vage ervaringen. En zo voel ik het ook aan maar er gebeurt nog meer. Voor mij zijn de faits divers die plaatsvinden in de huidige tijd waarin we leven, de trigger die deze materie uit het onderbewuste activeert, associeert en stimuleert. Hierdoor ontstaat een gedachtestroom die een denkproces in werking zet waardoor een overvloed aan beelden ontstaat die worden geordend, gesublimeerd en verheven tot een kunstwerk dat qua inhoud en vorm perfect samensmelt. Naar kunst kijken en de interpretatie ervan zijn heel subjectief. De gedachten, beelden, of emoties die de kunstenaar wil verbeelden zijn steeds voor andere invulling of nuancering vatbaar. Kunst kan men nooit definitief uitleggen of ontrafelen. Zelfs de context of de totale omgeving waarin het kunstwerk zijn betekenis krijgt zijn soms onvoldoende want de creatieve kracht van kunst ligt evenzeer bij de toeschouwer als bij de kunstenaar zelf. Kan men stellen dat kunst moet groeien en “wordt” naarmate men er meer kennis over vergaart want kennis geeft diepgang. Kunst is in elk geval een universele taal die iedereen kan spreken of het ten minste kan leren. En het is juist deze universaliteit die ons allen verbindt. - ©Hilde NIJS
In tijden van Corona
Fragment uit “A Day in a Lifetime” prisoners of our own thoughts - Installatie Hilde NIJS
Blijf thuis en hou afstand, het is maar voor even de tijd in lockdown. Ook dit waait over maar zal er nadien iets veranderen en kiezen we voor een warme samenleving of blijven we gevangene van ons kil, meritocratisch graaisysteem!
Verbazingwekkend hoe door een levensbedreigend virus, de mensheid, in een duizelingwekkend recordtempo, nu moet overschakelen van een meritocratische, egoïstische, op zichzelf gefocuste graaimaatschappij, naar een sociale, loyale en solidaire samenleving. Door dat jarenlang gecultiveerd egoïsme als bestaansrecht, ongeloof en ontkenning maar ook wantrouwen in de politieke leiders, gebeurt dit weliswaar met veel slag en stoot; zie lockdownparty's, massale bos- en strandwandelingen, massaal shoppen in Nederland en niet in het minst de weerzinwekkende, dierlijke toestanden in de voedselketens en waar zelfs Ikea niet aan ontsnapt alsof een nieuw dekbedovertrek en een kader aan de muur het verschil zullen maken.
Kan men het de bevolking kwalijk nemen? Langs de ene kant wel want die zou beter moeten weten en langs de andere kant dan weer niet gezien de maatschappelijke tendens en het jarenlange voorbeeld van hun meritocratische leiders die nog moeilijk kunnen samenwerken tenzij ze er zelf belang bij hebben. Ieder voor zich, IK en dan de rest, winners en losers: kinderen krijgen het met de spreekwoordelijke paplepel mee met de opvoeding en weten dikwijls niet beter. Het wantrouwen die er heerste herstelt zich langzaam nu iedereen ziet dat deze politiekers, die al maanden een egoïstisch spel spelen in plaats van een serieuze regering te vormen, plots wel kunnen samenwerken en in plaats van zich naar de nooduitgang te begeven er alles aan doen, met de wetenschappers voorop, om deze ongeziene crisis in te dijken.
We hebben alles te danken aan de wetenschappers, dokters, verplegend personeel, mantelzorgers....mensen die ervoor kozen om voor de anderen te zorgen en steeds meer horen we woorden als naastenliefde, zorgen voor elkaar. Hoe paradoxaal het ook mag klinken, dat kunnen het nu allemaal samen doen door thuis te blijven, afstand te nemen van elkaar, op ons eigen, eventjes geen jacht op de artificiële bevrediging van onze denkbeeldige noden en gronden van zekerheid.
Zal deze ongeziene, mondiale crisis er toe leiden dat we hier massaal gaan over nadenken en ons gedrag veranderen in de toekomst? Voor onze redding is het te hopen maar naar ons gedrag te zien van de afgelopen dagen is er voor te vrezen. Het begint bij de opvoeding, thuis en op school ligt de basis van de verandering en indien de politieke leiders geen lessen trekken uit deze pandemie en andere waarden zullen vooropstellen dan zal het hele systeem bij het oude blijven en nog erger worden tot het uiteindelijk voorgoed ineenstort want een maatschappij met alleen maar individuen overleeft niet! Maar niet alles is de schuld van de politiek waarvan wij nota bene zelf de leiders kiezen. Ieder van ons, ieder individu kan leren uit deze crisis en heeft WEL de vrije keuze om zich sociaal en solidair te gedragen met zijn medemens, daar zijn geen politiekers voor nodig. Alleen zo kan er daadwerkelijk iets veranderen, samen vanuit de buik van de maatschappij autoriteit afdwingen voor een kentering naar een sociaal gedreven samenleving.
From the Bottom Up! – ©Hilde NIJS
GEDWONGEN QUARANTAINE
Mijn kunst on hold
Een kunstenaar heeft meestal een “conductor”, een dirigent - ik noem het een dwingeland - in zijn hoofd; een eigenzinnige baas die zichzelf weet te motiveren. We zijn het gewend om in afzondering te werken, een quarantaine die we ons zelf opleggen. ‘Kunst maken is voor mij eerst de sluimering van een aanhoudend idee, een onaflatende drang om te creëren, studeren, denken, filosoferen, analyseren, een ingebeelde wetenschap die zich opstapelt en ten slotte popelt om buiten mijn hoofd te treden. Eens het cognitief proces volgroeid, volgt er de onbedwingbare wil het concept te realiseren. Er ontstaat een geluidloze explosie in een zelf opgelegde woordloze afzondering, een zelfgeschapen beschermende “bubbel” voor mijn werk en ik. Eens die fase van het creëren voorbij is mijn werk klaar voor een ruimere blik, die van het publiek. De vrijwillige quarantaine wordt als vanzelf opgegeven. Er mag over gesproken en gefilosofeerd worden, wat zorgt voor groei en wisselwerking tussen individuen, met verruiming en connectie met een groter geheel, als gevolg.’
Met Covid-19 kwam als uit het niets, de gedwongen lock down. Gedaan met de vrijheid van het denken. Een virus, ontstaan door onze eigen levensstijl, beheerst de wereld. Niemand kreeg er vat op, ook de wetenschap niet. Die onzekerheid belemmerde de uitvoering van nieuwe ideeën. Kunst maken is voor mij geen afleiding of creatief bezig zijn. En de gedwongen quarantaine had een averechts effect en zette mijn maakproces dan ook op een verschrikkelijk “on hold”. Mijn “conductor” is nooit weggeweest maar hij was verstard, tot niets in staat. Mijn ideeën halend uit de actuele samenleving, zorgden voor een inspiratie-lockdown. Ik wou geen virus toelaten in mijn kunst. En mondkapjes en virussen schilderen komt algauw clichématig over. Geen puur corona-symbolisme voor mij. Er moet een dieperliggend raakvlak aanwezig zijn.
Nu wil wil ik alleen nog roepen en schreeuwen. De corona-crisis dwingt ons na te denken over de veranderende wereld met een nieuwe werkelijkheid die duurzame perspectieven biedt aan de mensen. Dat op zich opent totaal nieuwe inzichten. Ook de emotionele connectie in de fysieke afstandsmaatschappij zorgt voor heel wat prikkeling en unieke belevingsmomenten. The New We, het nieuwe wij en zullen we daar in slagen? Een hele uitdaging! Mijn conductor is nog nooit zo alert geweest! – ©Hilde NIJS
Because Art is essential for Humans!
Door mijn beroep als hedendaags kunstenaar en organisator van tentoonstellingen, concerten en socio-culturele events kom ik courant in contact met issues rond kunst en cultuur. Als zijnde de componenten van mijn dagelijkse habitat liggen deze mij nauw aan het hart.
Vooral in de huidige woelige tijden, van besparingen ook, waar alles een economisch nut moet hebben, is er meer dan ooit nood aan een degelijk kunst- en cultuurbeleid. Creatieve vrijheid is van essentieel belang voor een levende gemeenschap. Een maatschappij zonder cultuur is dood. Daarom zijn kunst en cultuur onmisbaar, waardevol en essentieel voor de mens want ze geven zin aan het leven en verzachten de weemoed van de menselijke tekortkoming die er altijd zal zijn. En of het nu gaat over muziek, literatuur, theater, film, dans of beeldende kunst of welke vorm dan ook, zelfs al is het maar een gedicht dat sporadisch wordt gelezen of een spectrale compositie met onorthodoxe speeltechnieken die uitzonderlijk wordt uitgevoerd, kunst en cultuur maken ons leven ongelooflijk veel rijker en moeten daarom gestimuleerd, gekoesterd en beschermd maar nooit afgezonderd worden. Verbinden met een breed netwerk en verspreiden opdat iedereen kan participeren aan deze prachtige, scheppende rijkdom die van de wereld een betere plaats maakt, is een must! - ©Hilde NIJS
Het canvas als gevoelsmatig proefschrift!
Voor mij is schilderkunst een onderzoek naar andere mogelijkheden om het canvas te benaderen. De Oude Meesters genieten weer volop de aandacht en terecht. Hun werken bezitten een rijkdom aan kennis en men kan er zeer veel van opsteken. De Oude Meesters kopiëren is de beste manier om het métier te leren. Maar ik ervaar de Oude Meesters ook als een last. De lat werd zeer hoog gelegd door onze voorgangers en de vraag is dan ook wat men in deze actuele tijd nog kan toevoegen aan zo'n majestueuze geschiedenis. De academische benadering van de schilderkunst is voor mij afgezaagd. Vandaar mijn zoektocht naar andere mogelijkheden.
Vooraleer het canvas te benaderen gaat er een studie met complex denkproces aan vooraf. Dit vertaalt zich in schetsen, tekeningen, teksten....De kiemen gezaaid in mijn hoofd breng ik via kruisbestuiving in relatie met elkaar. Als ik het gevoel heb dat alles juist geconnecteerd is dan pas gebruik ik het canvas en doe alles nog eens over maar deze keer met een sterke gevoeligheid voor fysiek waarneembare toevalsfactoren. Het canvas wordt mijn proefschrift, het schilderij als denkoefening maar waar intuïtie en innerlijke waarden zich opdringen. Het schilderij is af als het evenwicht tussen voelen en denken bereikt is! - ©Hilde NIJS